Магшоты палітвязняў: Вяргілій Ушак

Што гэта за фотаздымак?

1. Гэта фота са спраўкі аб вызваленні з СІЗА-1 у 2020 годзе.

Як рабіўся гэты фотаздымак: што Вы адчувалі, у якіх умовах ладзілася фотаздымка, што адбывалася побач і хто фатаграфаваў?

2. У мяне алергія і заўсёды павышаная тэмпература — я на "бальнічку "паехаў. Не хацеў я знаёміцца з новым асяроддзем. Паралельна сфатаграфаваўся. Рабіў гэта дылетант. Літаркі збіраў — як раней, напэўна. Камеру нармальную ён сабе не выбіў — дзесьці з 2011 года абывацельскі сегмент. Я ведаю, бо мне нібыта такую ў 11-ым набылі ў крэдыт. З праходу чалавека не прыбраў. Ну хто так робіць? Ладна, напэўна, я шарахаўся ад кожнага пакоя. І гэта не выключэнне.

Што Вы адчуваеце і ўзгадваеце цяпер, калі глядзіце на гэтае фота?

3. Калі гляджу на фота — адчуваю стыль. І ўспамінаю, як хлопцы з камеры казалі: "Апранай свой пінжак і ідзі на АВМ (аператыўна-вышукавыя мерапрыемствы)". Адчуваю, што мне не сорамна. Я рызыкнуў, і знарок не апазнаў Арцёма Сакава. Усё ўпершыню. Але я даў ніякія паказанні. Адзін са следчых іх перапісаў. Адсюль мала супярэчнасцяў. Хоць так.

Што гэты фотаздымак значыць для Вас і ці будзеце захоўваць яго?

4. Пасля таго, як я "адкінуўся", у размове (ці то жартаваў, ці то не) начальнік Свята-Елісавецінскага манастыра, але хочацца сказаць настаўнік, [там раней працаваў Вяргілій] сказаў, каб я захаваў гэтую даведку — паказаць дзецям. Але ўлічваючы, што я мігрант у першым пакаленні, я выбіраю нікому яе не паказваць.

Гісторыя пераследу